een prachtige zonnige dag. Welgemoed tuffen we in de vroege morgen naar Nunhem. Nunhem is een klein Limburgs dorp aan de Napoleon’s weg en aan de Leubeek. Buiten het dorp ligt, verscholen tegen een beboste heuvel, een klein wit kapelletje. Volgens een oeroude traditie zou Sint Servaes, de eerste bisschop van Maastricht, daar op zijn missiereizen gedoopt hebben. Tegen de achtermuur van de kapel staat nog een put. Je kunt het doopwater nog oppompen. Die plek is dierbaar aan Eveline Rooijmans. Want een klein stukje verderop, aan het eind van een landweggetje, ligt een boerderij met daarnaast onder hoge bomen een huisje. Daar bracht zij met haar ouders en broers jaarlijks de zomers door: “Een paradijs”.
Op het weiland een reeks kleine tenten. Daar hadden de leden van de MMA (de “Missionary Movement of Africa”, in het nederlands: MBA, de Missionaire Beweging van Afrika ) de nacht doorgebracht. Ze zijn nu met achttien: Jonge mensen, getrouwd en (nog) niet getrouwd, met en zonder kinderen. Een bont en internationaal gezelschap: De meeste zijn uit Vlaanderen. Twee uit Nederlands Brabant: Jeannette en Evelien. Dan een Duits-Engels echtpaar: Mike, een vroegere Witte Pater, en Maria, zijn Duitse vrouw. Ook een stel uit Engeland: Joe Mairura, een Keniaanse oud-student van de Witte Paters, getrouwd met Maggy; een Engelse.
De eerstelingen van de groep kwamen in contact met Anne Helwegen, Witte Zuster. En met Jos van Boxel, Witte Pater. Zij vonden dat ze als betrokken leken ook volop missionaris zouden moeten kunnen worden. Ze rekenden daarbij op begeleiding van Anne en Jos. Want ze herkenden zich in de idealen die Kardinaal Lavigerie ertoe bracht vrouwen en mannen bijeen te brengen in de congregatie van de Witte Zusters en in de Sociëteit van de Witte paters: Verbondenheid met Afrika. Internationaal gemeenschapsleven. Leven vanuit het Evangelie. Zorg voor de armen. Werken aan gerechtigheid, vrede en heelheid van de schepping…..
Op weekenden komen ze samen om zich te verdiepen in dat wat Lavigerie voor ogen stond. En te overleggen hoe ze Afrika het beste kunnen dienen. Dat kan betekenen dat sommigen van hen uit willen trekken naar Afrika. Anderen zullen hun verbondenheid met Afrika beleven door een thuisfront te vormen voor degenen die uitgezonden worden. Zij zullen hun ideaal ook proberen gestalte te geven door zich, hier in Europa, in te zetten. Want veel problemen in Afrika hebben hier hun wortels. En veel Afrikanen komen Europa binnen om oorlogen en onrecht ginds te ontvluchten en hier een beter leven op te bouwen. Onze eigen Witte Paters gemeenschap in Den Haag zet zich ook in voor die Afrikaanse gemeenschappen. Evelien woont in die gemeenschap, neemt deel aan het samen leven en doet vandaar haar werk bij Novib.
Ze is belast met de afdeling Afrika en doet haar werk met enthousiasme. Al meerdere keren is ze naar Afrika geweest- vooral naar Congo en Rwanda- om daar Novib projecten op te zetten of te begeleiden. Jeannette staat, samen met een Witte Zuster, aan het hoofd van het Karibu huis in Leuven: een studentenhuis dat jarenlang geleid werd door de Belgische provincie van de Witte Paters maar aan MMA is overgedragen. Daar kunnen universiteit- studenten kamers huren. Als ze tenminste interesse hebben voor het aanbod aan conferenties over Afrikaanse onderwerpen en ook deelnemen aan momenten van meditatie en bezinning en aan het samen eten en het huiswerk. Andere MMA leden hebben zich aangesloten bij werkgroepen voor missie-, ontwikkeling, vrede in eigen omgeving.
De groep groeit rustig aan in geest en aantal. Ze verwachten van ons, missionarissen van Afrika, inspiratie, gastvrijheid en begeleiding. Toen Mike en Jeannette in Rome waren voor een toelichting op het kapittel van de Witte Paters is dat hen ook toegezegd. Maar ze blijven een zelfstandige gemeenschap.
Een van de wrange problemen in het door oorlogen en stammentwisten verscheurde Congo is de ontwapening en de opvang van kind-soldaten. Die jonge mensen hebben zich gedwongen of vrijwillig aangesloten bij vaak brute rebellen groepen en legertjes. Nu de vrede hier en daar wat meer kansen krijgt wordt er gepoogd om die jongens en meisjes weer een plaats te geven in de burger maatschappij. Dat valt niet mee: Velen hebben geen ouders meer, zijn aan de drugs, hebben aids en worden door de mensen geschuwd. Novib zet zich daar met andere organisaties voor in. En nu lag er een plan om Evelien voor zes maanden uit te zenden naar Kindu om dat proces van ontwapening en resocialisatie daar te begeleiden.
Uitzending ? Door wie ? Door Novib ? Natuurlijk: dat is haar werkgeefster. Maar voor de MMA leden gaat het niet alleen om een baan. Zij willen leven en werken vanuit het ideaal missionaris te zijn. Voor Evelien en de andere MMA mensen betekent het heel concreet : wat rechtvaardigheid brengen in een wereld vol onrecht. Het betekent een bijdrage leveren aan het Koninkrijk Gods: een samenleving zoals God die wil: Een samenleving waar mensen tot hun recht kunnen komen. Waar saamhorigheid en vrede heerst over alle grenzen heen. Leven in de geest van het Evangelie. En zo kwamen de jonge mensen van MMA op die zonnige ochtend bij elkaar om haar te zenden. Met familie en vrienden, met ons,Witte Paters en Witte Zusters, als betrokken bijstaanders.
In short, with the motto of 'pray and walk' the ideal of the Christians from the Middle-Ages is still being practised: dare to go on your way and being on your way along Gods roads to the final destination of the Church. From those participants walking with the Chapter under patron of St Servais of Nunhem this is what is expected: A Christian way of life in friendship, prayers and to give support to each pilgrim in his spiritual advance.
